Maria do Cebreiro Rábade Villar random header image
o_espello Literatura
  • Edicións Xerais de Galicia

    1998
  • , , ,
  • o estadio do espello

    xa o dixo maría flor, o meu nome é un ciclo de pan e non te amo: multiplícanse os peixes e os idiomas, constrúense os lugares sobre os nomes: os bárbaros do norte invaden o poema e os seus ollos traidores funcionan como múltiplo da subxectividade de maría [Texto da contracapa]

    A memoria é o espazo da reapropiación.
    Vivo para contalo. Gardo todas as fotos
    para as que me pediron que sorrira.
    Agora me decato de que endexamais prescindín
    do trazo, da impiedade. Porque a caligrafía
    consiste na ilusión de que non nos torcemos.
    Nin os cadernos rubio darían ocultado
    que o carbón mancha a pel e que a mina se crava
    con frecuencia no páncreas do inimigo. Agás no teu.
    Arrincáronche os ollos e iso faite inmortal.
    (Entón ela abateuse prostrándose por terra e díxolle:
    –Por qué atopei benquerencia aos teus ollos
    para reparares en min, sendo como son unha estranxeira?)